Ik heb aan dispokinese veel gehad om controle over mijn ademsteun te vinden. Voor die tijd voelde ik me als een zeilschip zonder roer of kiel: als de wind goed stond ging het fantastisch maar als de wind ineens uit een andere richting kwam leek alles onbestuurbaar. Nu stemt alles veel beter, heb ik lang niet meer zulke grote schommelingen in mijn controle over mijn geluid en word ik veel minder snel moe. Het heeft me erg geholpen om grip op het instrument te krijgen.

Niels Tausk, trompettist, docent jazzcompositie, solfège, ensembles
Koninklijk Conservatorium Den Haag



  Dispokinese-therapie heeft voor mij positief en fundamenteel gewerkt: mijn pijnklachten zijn verdwenen en met wat ik leerde ben ik fysiek en mentaal beter in vorm gekomen. Daarmee kom ik in mijn eigen studie en musiceren gemakkelijker tot de uiteindelijke muzikale vorm. De oefeningen, zowel de basisoefeningen als de op het instrument gerichte fijnmotorische oefeningen, bieden steeds opnieuw een weg om die vorm te hervinden en verder uit te diepen. Dit levert eenvoudige maar diepgaande kennis op, die ook in het lesgeven goed te gebruiken is. (Het zou mooi zijn, wanneer deze oefeningen en kennis deel zouden uitmaken van iedere muziekvakopleiding!)
Dat de therapeut een collega-musicus is, met wie in een open en niet-competitieve sfeer gesproken kon worden, heb ik als bijzonder aangenaam en verhelderend ervaren.

Fons Kronenberg, (docerend) pianist en organist, kerkmusicus



  Dispokinesis is eigenlijk een ‘must’ voor iedere musicus, zeker voor instrumentalisten en met name voor organisten en pianisten. Dat is de conclusie die ik heb getrokken na een behoorlijk aantal sessies te hebben meegemaakt. Ik had een aantal speelproblemen waar ik van bevrijd wenste zijn, ook nog na de conservatoriumstudie. Jarenlang tobde ik ermee zonder dat ‘normale’ docenten mij de weg naar die bevrijding konden wijzen. Vaak werd het probleem niet herkend en erkend.
Op een dag viel het oog van mijn echtgenote op een folder - die in het conservatorium hing - waarin het een en ander over dispokinesis stond uitgelegd. Ik heb na het lezen van de folder direct contact opgenomen en kreeg aan de telefoon te horen dat de weg naar de bevrijding er was.
Ik heb altijd moeite gehad met trillers en later ook met snelle pedaalpassages (ik ben organist). Ik raakte de coördinatie tussen links/rechts kwijt. Tijdens de sessies kwam ik erachter dat het probleem begint bij een verkeerde basishouding van het lichaam waardoor de oprichtingsreflexen minder goed werken. Zo wordt de fijn-motoriek belemmerd. Onbewust zijn de vingers een beetje ‘vastgebonden’. Hierdoor ben je onvoldoende in staat vrij te bewegen. Je zit niet op tijd ‘met je gevoel’ in die vingers. Je kunt zo niet op tijd een voorstelling van de beweging maken. Dit laatste is in het algemeen nodig om een bewuste beweging met succes te laten verlopen. Tijdens de sessies leer je een aantal oefeningen, die gericht zijn op die bewuste voorstellingen en reflexwerkingen van het lichaam.

Ik bevind mij nu in de situatie dat er stap voor stap sprake is van die gewenste bevrijdingen en daar ben ik erg dankbaar voor.
Docenten - ook zonder speelproblemen - is het ook zeer aan te bevelen een aantal van die sessies mee te maken. Ook hier spreek ik uit ervaring.

Sjaak van Duijn, Organist



  Via een medestudent van het conservatorium kwam ik in aanraking met de dispokinesis. Hij is slagwerker. Wegens het hebben van speelproblemen kon hij bijna niet meer drummen en door middel van de dispokinesis kon hij nu weer klachtenvrij spelen.

Ik ben pianist en had al meer dan een half jaar klachten, een probleem met mijn rechter hand. De pols deed pijn en de pees van de ringvinger wreef in het gewricht? Bovendien had ik al jaren last van rugpijn met een extreme spanning in de nek waardoor mijn schouders aanvoelden alsof ze ingesnoerd waren.

Tijdens de dispokinesis behandeling waren de rugklachten na twee weken verdwenen en ik kon mijn schouders vrij bewegen zonder het bekende kraken van de nekspieren. Het voelde alsof mijn hele bewegingsapparaat gesmeerd was. Ik had geen spanningen en pijn meer. Dit was als gevolg van het feit dat ik mijn lichaam vanuit mijn voeten ondersteunde en "bodemcontact" maakte.

Daarvoor bestond mijn lichaam alleen uit aparte gewrichten en onafhankelijk van elkaar samengestelde gedeeltes zonder een verbindend element. Nu was dit steunende element erbij gekomen en voelde mijn lichaam als een flexibel geheel. Binnen enkele maanden verdwenen ook mijn handklachten. Ik kon elke speelbeweging uitvoeren en uiteindelijk stond mijn techniek weer helemaal in dienst van mijn muzikale klankvoorstelling.

Stap voor stap leerde ik met de bewegingsoefeningen, de zogenaamde "oergestalten", in iedere positie mijn lichaam optimaal te ondersteunen en de, voor mij natuurlijke houding te vinden. Cruciaal hierbij is dat de leerling niet gewoon een "juiste" houding aanneemt maar dat hijzelf, door middel van de bewegingen, zijn eigen natuurlijke houding (terug)vindt.

Ik zou de dispokinesis als een holistische benadering beschouwen. Eigenlijk gaat het om het wakker maken van de waarneming, in het bijzonder natuurlijk van de waarneming van je eigen lichaam - in elke situatie. Onnatuurlijke houdingsgewoontes moeten eerst ontdekt worden voordat je ze kunt veranderen. Dit vereist een waakzame, observerende aandacht en dat hoor ook bij de dispokinesis. Mij hebben de lessen geholpen om, over het algemeen meer wakker te zijn in ieder levensbereik. Samen te vatten in dat ik mijzelf en mijn lichaamsbewustzijn nooit meer helemaal verlies.

Rupert Schnitzler, Pianist



 Toen ik voor een aantal jaren geleden voor het eerst bij dispokinesis-pedagoge Dianne Bolte kwam, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ik had al langere tijd speelproblemen en daarbij ook verschillende therapieën uitgeprobeerd, maar mijn klachten bleven. Tijdens het intakegesprek kwam naar voren dat de oorzaak van de klachten lag in een niet optimale houding, en in een speeltechniek, die meer energie kost dan dat nodig is. Een reeks oefeningen (de zogenaamde “oergestalten”), hebben mij geholpen om de juiste, optimale houding te vinden: het onderlichaam ondersteunt het bovenlichaam, dat zich daardoor vrij, zonder onnodige spierspanning kan bewegen. Door middel van oefeningen aan de piano en het orgel, heb ik geleerd om met “open” handen de toetsen te bespelen en daarbij het initiatief van de bewegingen te laten liggen in de duim- en vingertoppen, en niet in de (onder)armen of polsen. Het gebruik maken van bewegingsvoorstellingen heeft er voor gezorgd dat ik dat, wat ik aan muzikale klankvoorstelling in mijn hoofd heb, ook daadwerkelijk naar buiten kan brengen.

Margret Spelt, Organiste